Etiqueta: Rosalía de Castro

Tras as pegadas de Rosalía

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

Lieders

Non quero cinxirme ás regras da arte! Os meus pensamentos son vagabundos, a miña imaxinación errante e a miña alma só se satisface de impresións.

Xamáis dominou na miña alma a esperanza da gloria, nin soñei nunca con loureiros que oprimisen a miña fronte. Só cantos de independencia e liberdade sairon dos meus beizos, aínda que arredor sentira, xa dende o berce, o ruído das cadeas que debían aprisionarme para sempre. Porque o patrimonio da muller son os grillóns da escravitude.

Eu, sen embargo, son libre, libre coma os paxaros, coma as brisas; coma as árbores no deserto e o pirata no mar.

Libre é o meu corazón, libre a miña alma e libre o meu pensamento, que se alza ata o ceo e descende ata a terra soberbio coma Luzbel e doce coma unha esperanza.

Cando os señores da terra me ameazan cunha mirada ou queren marcar a miña fronte cunha marca de oprobio, eu río coma eles rin, e fago, en aparencia, a miña iniquidade máis grande que a súa iniquidade. No fondo, o meu corazón é bo; pero non acato os mandatos dos meus iguais e creo que a súa feitura é igual ámiña feitura, e que a súa carne é igual á miña carne.

***

Eu son libre. Nada pode conter a marcha dos meus pensamentos e eles son a lei que rexe o meu destino.

***

Os remorsos son a herdanza das mulleres débiles. Eles corroen a súa existencia co recordo duns praceres que hoxe compraron a costa da súa felicidade e que mañá pesarán sobre a súa alma coma chumbo candente.

Espectros durmidos que descansan impasibles no regazo que se dispón a recibir outro obxecto que o que eles non representan, a abrazos que reciben outros abrazos que xuramos non admitir xamáis.

Dores punzantes e desgarradoras polo pasado, arrepentimentos vans, enmendas dun instante e reproducións eternas na culpa, e un desexo de virtude para o futuro, un nome honrado e sen luxar que poder entregar ao home que nos pide con sinceridade unha existencia núa de riquezas, máis pródiga en bondades e sensacións virxes.

He aquí as loitas precedidas sempre polos remorsos que velan o noso soño, as nosas esperanzas, as nosas ambicións.

E todo isto por unha debilidade.

FONTE: culturagalega.org

Este artigo publicouse por primeira vez en Álbum del Miño (Vigo, 1858) e é considerado como o primeiro manifesto feminista publicado en Galicia e probablemente en España Fonte: Rosalía de Castro. Obra completa. Fundación Rosalía de Castro, Padrón, 1996, p. 491-492

8 de marzo. Día da muller traballadora

~ marlougalega ~ 16 Comentarios

LEANDRO LAMAS, MatruskasO Día Internacional da Muller recoñece ás mulleres correntes como artífices da historia e afunde as súas raíces na loita secular da muller por participar na sociedade en pé de igualdade co home. Na antiga Grecia, Lisístrata empezou unha folga sexual contra os homes para poñer fin á guerra; na Revolución Francesa, as parisienses que pedían liberdade, igualdade e fraternidade marcharon cara a Versalles para esixir o sufraxio feminino.

En 1857, morreron queimadas nun incendio, nunha fábrica textil de Nova York, 192 mulleres que facían folga para reclamar unha xornada laboral de 10 horas. Desde entón o Día Internacional da Muller, orixinalmente coñecido como Día Internacional da Muller Traballadora, é conmemorado cada 8 de marzo, nun primeiro momento para reclamar o sufraxio feminino e dereitos laborais para as traballadoras, posteriormente para loitar contra a guerra e, hoxe en día, é recoñecido pola ONU como unha xornada para reivindicar a igualdade e para facer balance sobre a situación das mulleres na sociedade.

Hoxe as reivindicacións non cesan: o mundo avanza pero non para as mulleres: ablación do clítoris, desigualdade laboral, desemprego, malos tratos por parte dos seus compañeiros…

A ONU

Baixo o lema «POR UN PLANETA 50-50 EN 2030: DEAMOS O PASO PARA A IGUALDADE DE XÉNERO», o secretario xeral, Ban Ki-moo, neste 8 de marzo de 2014, sostén:

Adiquemos un financiamento sólido, un valente labor de promoción e unha férrea vontade política para acadar a igualdade de xénero en todo o mundo. Non hai ningún outro maior investimento no noso futuro común.

O 8 de marzo a ONU reflexionará sobre cómo acelerar a Axenda 2030 para o desenvolvemento sostible. Tamén se centrará nos novos compromisos dos gobernos baixjo a iniciativa «Deamos o paso pola igualdade de xénero» .

Algúns dos obxectivos clave da Axenda 2030:

  • Coidar de que todas as nenas e  nenos acaben os ciclos de ensino primario e secundarioa; ensino que será gratuito, equitativo e de calidade
  • Coidar de que todas as nenas e  nenos teñan acceso a servizos de atención na primeira infancia
  • Poñer fin a todas as formas de discriminación contra todas as mulleres e as nenas en todo o mundo
  • Eliminar todas as formas de violencia contra todas as mulleres e as nenas nos ámbitos público e privado, incluídas a trata e a explotación sexual
  • Eliminar todas as prácticas nocivas, como o matrimonio infantil, precoz e forzado e a mutilación xenital femenina.

A Marcha Mundial das Mulleres

En 1995 a Federación de mulleres do Quebec organizou unha primeira Marcha das mulleres na que participaron 850 mulleres que marcharon durante 10 días para reivindicar  a xustiza económica. Na meta final foron acollidas por 1500 persoas. Despois deste éxito xurdiu a idea de realizar unha Marcha Mundial das Mulleres no ano 2000. O 8 de Marzo do 2000 formalizouse o lanzamento da primeira Acción internacional en Xenebra, que culminou no palacio das Nacións Unidas en Nova York. En consecuencia, a Marcha Mundial das Mulleres é un movemento mundial de accións feministas que reúne grupos de mulleres e organizacións que actúan para eliminar as causas que orixinan a pobreza e a violencia contra las mulleres. Dende entón miles de mulleres mobilizáronse a través de accións internacionais, nacionais e rexionais,  en torno á loita pola xustiza económica, o cambio político e social e os dereitos reprodutivos das mulleres, incluíndo a despenalización do aborto.

A Marcha Mundial das Mulleres na Galiza reclama:

Respéctame
 as miñas diferenzas, os meus desexos, a miña sexualidade, a miña historia, a miña capacidade de decidir, de pensar, de traballar, de gozar; de decidir sobre a miña vida , a miña sexualidade, as miñas amizades, os meus estudos, o meu traballo; sen imposicións, sen malos tratos, sen discriminacións, sen violencia, sen estereotipos, sen sexismo, sen machismo,…

PARA SABER MÁIS:

RECURSOS:

LEANDRO LAMAS. Mulleres abrazadas.

ACTIVIDADES:

Rosalía é mundial

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

CHAMAMENTO Á TRADUCIÓN DE POEMAS DE “CANTARES GALLEGOS” ÁS LINGUAS DO MUNDO

Co adaxo da celebración dos 150 anos da publicación de Cantares Gallegos a Universidade de Vigo e a Fundación Rosalía de Castro promoveron unha iniciativa para traducir ao máximo de linguas posibles dous dos poemas máis coñecidos desta obra: “Airiños, airiños aires” e “Adiós ríos, adiós fontes”.

Adiós ríos-portugués

Adiós ríos-francés

Adiós ríos-inglés

FONTE: Planeta Rosalía

 

24 de febreiro, Día de Rosalía

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

A AELG propón, para celebrar o Día de Rosalía, o envío masivo e simultáneo dun verso de Rosalía desde os terminais móbiles do alumnado e do profesorado dos centros, baixo a etiqueta #mobilizarosalía. O verso, do poema IV de Cantares gallegos (parte da estrofa 13) é o seguinte:

Trocando en sonrisas

queixiñas e choros

 

 

 

 

 

Cantarte hei, Galicia,
teus dulces cantares,
que así mo pediron
na beira do mare.
Cantarte hei, Galicia,
na lengua gallega,
consolo dos males,
alivio das penas.
Mimosa, soave,
sentida, queixosa,
encanta  si ríe,
conmove si chora.
Cal ela ningunha
tan dose que cante
soidades amargas,
sospiros amantes,
misterios da tarde,
murmuxos da noite:
cantarte hei, Galicia,
na beira das fontes.
Que así mo pediron,
que así mo mandaron,
que cante e que cante
na lengua que eu falo.
Que así mo mandaron,
que así mo dixeron…
Xa canto, meniñas.
Coidá, que comenzo.
Con dulce alegría,
con brando compás,
ó pe das ondiñas
que veñen e van.
Dios santo premita
que aquestes cantares
de alivio vos sirvan
nos vosos pesares;
de amabre consolo,
de soave contento
cal fartan de dichas
compridos deseios.
De noite, de día,
na aurora, na sera,
oiresme cantando
por montes e veigas.
Quen queira me chame,
quen queira me obriga;
cantar, cantareille
de noite e de día.
Por darlle contento,
por darlle consolo,
trocando en sonrisas
queixiñas e choros.
Buscaime, rapazas,
velliñas, mociños.
Buscaime antre os robres.
Buscaime antre os millos,
nas portas dos ricos,
nas portas dos probes,
que aquestes cantares
a todos responden.
A todos, que á Virxen
axuda pedín,
porque vos console
no voso sufrir;
nos vosos tormentos,
nos vosos pesares.
Coidá, que comenso…
Meniñas, ¡Dios diante!