Autor: marlougalega
Certame arístico Cousas
Presentación
O certame conta cunha única modalidade: a “cousa”. É dicir, un xénero narrativo híbrido, a medio camiño entre o relato curto e o microrrelato, con elementos dramáticos e líricos, acompañado de deseño artístico. Os requisitos para presentar os traballos son os que seguen:
As imaxes poden ser debuxos, fotografías, collages…, poden imitar ou non o estilo de Castelao, pero deberán ser orixinais. Os textos tamén serán orixinais e escritos en lingua galega. Contarán cun mínimo de 100 palabras e un máximo de 500.
As creacións poderán presentarse de dous xeitos, á escolla de cada autora ou autor:
en soporte dixital:
- Enviarase o traballo de creación nun arquivo PDF, nomeado co título da “cousa” que presenta, a través dun correo electrónico que non permita a identificación da persoa autora.
- Enviarase o traballo de creación do seguinte xeito: iniciarase cun título ao que seguirá o texto; que debe vir editado en fonte de letra Arial, tamaño de letra 12, espazo entre liñas 1,5. Despois seguirá o debuxo ou ilustración, que virá escaneada ou fotografada acompañando o texto.
- Enviarase, xunto co traballo de creación, noutro arquivo adxunto, un documento cos datos da persoa autora: nome e apelidos, idade, enderezo electrónico, número de teléfono, nivel educativo que está a cursar, centro educativo en que está a estudar, localidade á que pertence, persoa docente responsable de que se presente ao certame e carimbo do instituto. Este documento será nomeado co título da “cousa” que se presenta e a palabra “datos”.
- Enviaranse os dous arquivos adxuntos ao correo certamecousas@gmail.com sinalando no asunto: Certame “Cousas”.
en soporte papel:
- Enviaranse 5 fotocopias do traballo de creación (non se admitirán textos escritos a man) e un documento cos datos da persoa autora (sinalados antes).
- Enviaranse ao enderezo do instituto (Rúa María Ana Mogas, 1 C.P.:15920 Rianxo)
Participación
Poderán participar as alumnas e os alumnos de ESO, Bacharelato e Formación Profesional, que estean a estudar en Galiza e non teñan cumpridos os 18 anos o 30 de xaneiro de 2025.
Premios
Concederanse tres premios: un primeiro premio de 300€, un segundo premio de 200€ e un terceiro premio de 100€. Segundo a calidade das obras, se o xurado o considerase oportuno, os premios poden quedar desertos ou, pola contra, poderán concederse accésits. Entregarase ademais un diploma conmemorativo do evento.
Xurado
Estará constituído por catro persoas con recoñecemento profesional no ámbito das artes plásticas, da creación literaria, da docencia e/ou do ámbito xornalístico, en equilibrada proporción de xénero ou propiciando unha maior presenza de mulleres.
Heroínas anónimas
Traballo realizado polo alumnado do Grupo Ekos, que cursa 2º de Bacharelato no IES Félix Muriel, para honrar as súas heroínas anónimas no 8M24.
O Glosario Violeta nas XXI Xornadas das Mulleres
Antía, Noelia, Paula e Uxía presenta o produto do seu traballo, nas XXI Xornadas das Mulleres organizadas pola CIG-Ensino e a AS-PG.
Feliz día de Rosalía 🌹
23F24
Día de Rosalía. 23F24
Para o 23 de febreiro, data do aniversario do nacemento da autora, AELG propón desde 2010 á cidadanía que agasalle cun libro en galego e cunha flor ás amizades e persoas queridas, alén doutras accións que contan con grande aceptación e impulso por parte da sociedade, e moi especialmente polo sector educativo, como se pode comprobar no arquivo audiovisual e de imaxes da súa web.
Nesta edición de 2024 Carlos Callón é a persoa encargada da redacción do Manifesto da AELG, que será lido no acto central do Día de Rosalía de Castro, o sábado 24 de febreiro no Panteón de Galegos Ilustres, en Santiago de Compostela.
Manifesto. Rosalía: o amor da patria galega
Hai século e medio, unha moza con pouco máis de vinte anos mudou a Historia. Iso de mudar a Historia non é cousa que aconteza todos os días. Ela era consciente de que os seus libros abrían camiños, que con eles “levantaba unha bandeira” da que non ía desertar. De feito, este recanto do mundo chamado Galiza non é o mesmo após Rosalía de Castro. Hai un antes e un despois.
As palabras que lanzou abriron moitos ollos e calmaron moitas sedes. Non é difícil decatarse da sequidade nos beizos desa cultura silenciada por xeracións e xeracións, mesmo con violencia. Na escola —nunca o esquezamos—, a rapazada que usaba a lingua de Follas novas era castigada vilmente.
As palabras de Rosalía dábanlle dignidade e sentido á fala do pobo galego e ás súas vidas sen nome. As traballadoras e os traballadores conseguían un espello para pensar e un altofalante para denunciar os abusos que padecían:
Por xiadas, por calores,
desde que amañece o día
dou á terra os meus sudores
mais canto esta terra cría,
todo… todo é dos señores.
As mulleres, condenadas desde o berce a unha cadea perpetua de explotación e mudez, gañaban o dereito á palabra:
O que me conmoveu sempre, e polo tanto non podía deixar de ter un eco na miña poesía, foron as innumerables coitas das nosas mulleres (…). No campo compartindo mitade por mitade cos seus homes as rudas faenas, na casa soportando valerosamente as ansias da maternidade, os traballos domésticos e as arideces da probeza. Soias o máis do tempo, tendo que traballar de sol a sol, e sin axuda pra mal manterse (…).
Diversas formas de amar e de vivir a sexualidade (o que hoxe chamamos LGBTQ) sobardaban as censuras:
Solo a virxe é máis hermosa
que eres ti, bendita santa,
i o teu rostro pelegrino,
o temido demo espanta.
De ti, vivo namorada,
en ti penso con fervore.
Que eu ben sei que che contenta
este puro e santo amore.
Quen poidera…! Quen poidera…!
Xunta ti vivir segura,
manantial que mel derrama
pura fonte de ternura!
E Galiza, a quen ela, a pesar de tantos ataques, sempre defendeu con perseveranza como a súa “patria”, forxaba as chaves para soñar un mañá diferente:
Probe Galicia, non debes
chamarte nunca española,
que España de ti se olvida
cando eres, ai!, tan hermosa.
“O amor da patria me afoga”, escribiu na obra con que inaugurou a literatura galega contemporánea. O seu inmenso segundo libro no noso idioma vai dedicado ás persoas que se organizaban “volvendo para a súa patria os ollos e o corazón”. A patria galega, sempre a patria galega no centro dos seus desacougos, tamén na súa obra en castelán:
…que es el silencio hermano de la muerte
y yo no quiero que mi patria muera,
sino que como Lázaro, ¡Dios bueno!,
resucite a la vida que ha perdido,
y con voz alta que a la gloria llegue,
le diga al mundo que Galicia existe.
Ese amor que ela aqueceu e proxectou é un alento que aínda hoxe mapea horizontes, abre porvires e renace día a día en cada persoa que levanta a cabeza para que Galiza exista, nun mundo mellor, diverso e igualitario. Un mundo, en fin, máis rosaliano.
Día da lingua nai. 21F24
Debuxo de Carmela Bravo
Marlou 