Etiqueta: Galicia

O reino de Galiza no atlas de Al-Idrisi

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

Considerado entre o século XII e XIV como o máis preciso do mundo coñecido, o mapa elaborado polo máis importante xeógrafo do século XII, Abu AbdAllah Muhammad Al-Idrisi, recolle o Reino de Galiza. O ceutí mantén Galiza –espazo ocupado polo espazo cristián no territorio peninsular– e España –territorios do ámbito musulmán– como realidades diferentes.

Actualmente hai arredor de 10 copias do mesmo, sendo as máis importantes a depositada na BodleianLibrary de Oxford, a copia de Oxford datada no Cairo en 1456, e a custodiada na BibliothèqueNational de Paris, realizada á volta do 1300 e que conserva 68 follas en cor, das 70 que conformaba o orixinal.

O autor da obra, Abu AbdAllah Muhammadal-Idrisi, coñecido como Al-Idrisi, foi o máis importante xeógrafo do século XII. Nado en Ceuta arredor de 1100,  formouse en Córdoba, viaxou por Europa, África e Asia, sendo contratado á volta de 1140 polo rei normando de Sicilia Roxerio II para elaborar o seu coñecido atlas. Dedicou os últimos 18 anos da súa vida a realizar este traballo, tamén coñecido como Táboa Roxeriana por tratarse dun encargo do rei Roxerio II. Defendeu a esfericidade da terra sinalando que “a terra é redonda como unha esfera, e as augas adhírense a ela”, significando moito antes que Galileo ou Copérnico que “as criaturas son estábeis na superficie da terra; esta atrae o que é pesado, mentres que o lixeiro é atraído polo aires”.

ARTIGO DO SERMOS GALIZA

O reino suevo de Galicia pode considerarse o primeiro Estado de Europa

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

En el siglo V, a la caída del Imperio Romano, llegan a Galicia los Suevos, creando el Reino de Galicia, primer estado de Europa. MUNDIARIO inicia la publicación de una historia de Galicia revisada.

Los Reyes de Galicia a través de la historia. Estas tierras del noroeste de la península están habitadas desde el Paleolítico Superior  por  los Oestrymnios, primeros ocupantes, llamados así por los romanos (entre otros Avieno en el siglo IV de nuestra era). Después llegaron otros pueblos a establecerse en esta tierra. En el siglo VI a.d.c., llegan los Celtas llamados saefes o serpientes. Pueblo indoeuropeo que introduce en Galicia el uso del hierro y  la cultura Hallstat, la cultura castrense, su modo de vida.

Mas tarde, en el año 183 antes de Cristo, llegan los romanos. A la cuarta provincia creada por Augusto al dividir la Tarraconense, el emperador Diocleciano en el año 214 le da el nombre de Gallaecia que significa Terra dos Celtas, provincia romana formada por los “conventos” de Lugo, Braga y Astorga. Es importante señalar que los romanos dejaron en Galicia una nueva organización territorial, un nuevo idioma y una nueva religión, el cristianismo. Al marcharse, no obstante se siguió transmitiendo por el pueblo estos nuevos valores.

Luego llegan los Suevos. En el siglo V a la caída del Imperio Romano llegan a Galicia los Suevos. Con un acuerdo, ”Foedus”, con el emperador romano Honorio forman el Reino Suevo de Galicia, considerado el primer estado de Europa. Los primeros Reyes de Galicia son los Suevos:

Para saber máis:

24 de febreiro, Día de Rosalía

~ marlougalega ~ Deixa un comentario.

A AELG propón, para celebrar o Día de Rosalía, o envío masivo e simultáneo dun verso de Rosalía desde os terminais móbiles do alumnado e do profesorado dos centros, baixo a etiqueta #mobilizarosalía. O verso, do poema IV de Cantares gallegos (parte da estrofa 13) é o seguinte:

Trocando en sonrisas

queixiñas e choros

 

 

 

 

 

Cantarte hei, Galicia,
teus dulces cantares,
que así mo pediron
na beira do mare.
Cantarte hei, Galicia,
na lengua gallega,
consolo dos males,
alivio das penas.
Mimosa, soave,
sentida, queixosa,
encanta  si ríe,
conmove si chora.
Cal ela ningunha
tan dose que cante
soidades amargas,
sospiros amantes,
misterios da tarde,
murmuxos da noite:
cantarte hei, Galicia,
na beira das fontes.
Que así mo pediron,
que así mo mandaron,
que cante e que cante
na lengua que eu falo.
Que así mo mandaron,
que así mo dixeron…
Xa canto, meniñas.
Coidá, que comenzo.
Con dulce alegría,
con brando compás,
ó pe das ondiñas
que veñen e van.
Dios santo premita
que aquestes cantares
de alivio vos sirvan
nos vosos pesares;
de amabre consolo,
de soave contento
cal fartan de dichas
compridos deseios.
De noite, de día,
na aurora, na sera,
oiresme cantando
por montes e veigas.
Quen queira me chame,
quen queira me obriga;
cantar, cantareille
de noite e de día.
Por darlle contento,
por darlle consolo,
trocando en sonrisas
queixiñas e choros.
Buscaime, rapazas,
velliñas, mociños.
Buscaime antre os robres.
Buscaime antre os millos,
nas portas dos ricos,
nas portas dos probes,
que aquestes cantares
a todos responden.
A todos, que á Virxen
axuda pedín,
porque vos console
no voso sufrir;
nos vosos tormentos,
nos vosos pesares.
Coidá, que comenso…
Meniñas, ¡Dios diante!

 

Unha web americana ensina «como enfadar a un galego»

~ marlougalega

Unha reportaxe publicada nun medio estadounidense ofrece un curioso decálogo para aprender a desenvolverse en Galicia.

Se non quere enfadar a un galego, non faga ningunha destas cousas:

1. Preguntar polo galego e referirse a el como «un dialecto»

2. Pensar que aos galegos lles gusta o flamenco, os touros e a paella

3. Dicir que sempre chove

4. Pedir unha cervexa que non sexa Estrella Galicia

5. Engadir a todas as palabras «-iño»

6. Afirmar que o futbolín e un invento dos alemáns

7. Preferir as praias do Mediterráneo

8. Situar Galicia no País Vasco

9. Perder o interese ao coñecer a nosa localización

10. Se lle ofrecen licor café, bébao!

FONTE: La voz de Galicia